Dominique Thirion · mijn Jordan

mijn Jordan

De dag breekt aan in de woestijn van Wadi Rum. Het landschap is overweldigend, het is koud, de stilte voelt beklemmend aan, het licht onthult langzaam de pracht van de vermorzelde steen en het rode zand...

Waarom ben ik naar hier gekomen? Zal ik erin slagen om iets anders te maken dan mooie briefkaarten?

Nochtans zijn er sporen in dit rode zand en op deze rotsen, die me zullen terugbrengen naar de mens die op deze plaatsen – vroeger Petra, vandaag Aqaba – geleefd heeft.

De vervallen stad in de woestijn, waar de mens zijn dromen, zijn ambities, zijn tekortkomingen, zijn pleziertjes heeft opgegeven, en de woestijn in de reeds vervallen stad, waar de mens, zoals Sisyfus aan de voet van zijn berg, steeds opnieuw begint.

De avond valt over de woestijn van Wadi Rum.

Albert, was Sisyfus gelukkig?